Koninklijke Kreeft, op de valreep van Leeuw

Zo, hij is eruit. De nieuwe Britse troonopvolger. Wat nou zo wonderlijk is, is dat ik mij de geboorte van zijn vader William nog goed kan herinneren. En in de archieven ligt nog ergens een dik plakboek met plaatjes van zijn oma.

Doet me een beetje denken aan de families in de volksbuurt waar mijn oom en tante vroeger woonde. Tussen twee bezoeken door kon het bewonertal in het pand van de buren zich zo maar hebben verdubbeld. Er was altijd wel een meisje zwanger wiens moeder nog niet oud genoeg leek om te stemmen.

Het Koninklijke Knulletje moet nog een naam. Op het moment van schrijven is die nog niet bekend. 'James' doet het goed in de gokwinkels. Net als 'George'. Ik zou hem 'Arthur' noemen, de naam die Charles eigenlijk aan William wilde geven. Wie wil er niet King Arthur zijn?

Zo ver ik weet zijn er in totaal vijf vorsten geweest in de geschiedenis van de Engelse troon met een unieke naam (Pointless knowledge!). De rest heeft er allemaal een nummer achter, zoals Elizabeth II. Dat lijkt me toch ook wel weer cool. Moet je wel oppassen wanneer ze je leven willen verfilmen. In de titel van de film 'The Madness of King George' hebben ze III weggelaten om te voorkomen dat het publiek dacht deel I en II te hebben gemist.

Maar goed, een klein Kreeftje dus, op de valreep van Leeuw. Nu moet ik nog alle sterrenbeelden van alle Engelse vorsten uit mijn hoofd leren. Dat zou pas echt goeie Pointless knowledge zijn. Ga ik meteen werk van maken.

Chagrijnig

Gister was ik eerst helemaal jipperdepippie want ik had gezien dat je maandrente van soms wel 4% kunt krijgen op een deposito. Voor vier hele uren lang dacht ik dat het betekent dat ik elke maand 4% op mijn volledige spaargeld zou ontvangen.

Wat zeurt iedereen toch over die economie? dacht ik vrolijk toen ik een nieuwe badkamer uitzocht.

X. belde en ik vertelde hem het goede nieuws. Halverwege mijn verhaal besefte ik mijn denkfout.

Die maandrente moet door twaalf gedeeld. O ja. Zucht, balen. Was meteen chagrijnig, natuurlijk.

Hoe dan ook, vandaag heb ik genetwerkt (is dit eigenlijk wel een werkwoord?). Ik doe dat anders nooit, netwerken. In mijn beleving is het iets voor mannen in pak met te strakke stropdas. Maar vanmiddag ging het per ongeluk.

Ik zat op een terras en sprak een meneer die een interessante baan heeft bij een leuk bedrijf. Ik heb hem honderduit gevraagd en voor ik het wist zei ik dingen als: 'lijkt me leuk om contact te houden'. En: 'denk de volgende keer maar aan mij als je nog eens zo'n klus hebt'.

Kwam het door de drank dat ik zo progressief was en hij zo aardig? Het is gebeurd, water onder de brug, de woorden zijn gesproken, de gegevens zijn uitgewisseld. Soms wou ik dat ik de film nog een keer kon terugdraaien. Mijn onhandigheid wegpoetsen. Maar misschien had ik het dan helemaal niet gezegd. Nou ja, mijn chagrijn is minder dan gister. En toch erger ik mij aan alles en iedereen. Moet je nagaan hoe chagrijnig ik gister was.

De puzzel klopt niet

Vroeger als ik iets geks in de krant las, dan dacht ik: 'hoe hebben die mensen het zo ver kunnen laten komen?' Je weet wel, verhalen over fraude, of knoeierij. 'Dat zal mij nooit overkomen,' dacht ik dan. Tegenwoordig, sinds gisteravond eigenlijk, weet ik wel beter.

Gisteravond was de tweede sessie met mijn coach. Vol goede moed ging ik bij de theezakjes zitten. De smaken die ik dit keer wilde gebruiken, had ik al bedacht. Als een puppy die alles wil doen wat het baasje zegt, zat ik klaar om de opdrachten van mijn coach uit te voeren.

Ze vroeg mij om op de bank te gaan liggen in een comfortabele houding. Een andere aanpak dan de vorige keer, dacht ik teleurgesteld, maar desondanks ging ik op mijn zij liggen, met mijn knieën een beetje opgetrokken zodat mijn voeten niet over de rand van de leuning hingen. Ik moest ontspannen, zei ze. Dat ging goed tot het moment dat ze vlak naast me kwam zitten en mijn hoofd op haar been legde.

'Oh my god! OMG!' dacht ik maar zei niets. Ik liet haar over mijn haren strijken en tegen mij praten alsof ik een baby was. 'Ontspan maar,' zei ze. 'Ja, goed zo.'

Misschien is ze in de war, dacht ik. Misschien ziet ze mij aan voor een andere cliënt die zich heeft aangemeld voor rebirthing. Geen gekke gedachte, verleden keer kwam ze behoorlijk chaotisch over. Moet ik nu mijn grenzen aangeven? dacht ik ook nog terwijl ik als een plank lag te wachten tot ze stopte.

Na een eeuwigheid stond ze op en zei: 'Laten we dit maar niet bespreken, de uitwerking merk je later pas.' We hebben geen vervolgsessie gepland, ik mag over een week of drie aangeven of ik daar nog behoefte aan heb.

Als ik het niet zo onbeleefd vond, had ik mijn spullen bij elkaar gegrist en was ik weggehold. Maar zelfs dat deed ik niet.

X. is vandaag niet aanspreekbaar omdat de Volkskrant puzzel niet klopt. De omschrijvingen horen niet bij de afgedrukte diagram. Dat is nou precies hoe ik me voel.

Vakantieherinneringen

Als je gevraagd wordt om een lift naar Schiphol te geven, vergeet dan niet te vragen hoe laat de vlucht gaat. Mijn ouders moesten vanmorgen met de eerste vlucht uit Amsterdam. Toen ik in de auto stapte, had ik geslapen, was ik met de volgende dag begonnen, terwijl de jongens en meisjes in de stad net het avondje stappen aanvingen. Twee parallelle universums in dezelfde straat.

'Er is gister een vliegtuig neergestort,' fluisterde ma in de auto. Pa lag al weer te snurken op de achterbank. Zij had de hele nacht nog geen oog dicht gedaan.

'Geen zorgen ma, vliegen is nog steeds heel veilig,' zei ik terwijl er een dure auto met 300 km/u voorbij raasde.

'En je vader wil daar een scooter huren,' zei ze.

'Leuk idee, toch?'

'Je weet hoe hij is,' zei ze, de handtas stevig tegen haar buik drukkend.

Mijn herinneringen aan de vakantie vroeger in een notendop. Ma die zich van te voren altijd druk  maakte. Om alles. 'Het is vakantie, ma. Je mag genieten,' zei ik.

Ik geloof niet dat ze het hoorde, ze zat met haar hoofd in haar tas voor de zoveelste keer de paspoorten en de tickets te zoeken.

Op Schiphol zag ze witter dan wit. 'Ik ben vergeten de voordeur op slot te doen,' zei ze. 'Ik weet het zeker. En het gas vergeten uit te draaien. En de planten,' ze stond bijna te huilen.

Gelukkig was pa uitgeslapen. 'Ben gaat het controleren,' zei hij. 'Wij gaan nu de lucht in. Zeg maar "dag Ben",' hij knipoogde naar mij. Als een mak schaap liep ma naar de douane.

Daarnet belde ze op. Ze zijn veilig geland, vertelde ze, en hebben de buurt al verkend. Het hotel voldoet aan alle dromen, het uitzicht is mooi, en het eten fantastisch. 'Morgen huren we een scooter,' riep ze enthousiast. 'Het is hier heerlijk.'

'Voorzichtig, hoor,' zei ik. Maar ze had al opgehangen.