Kampioen Burgerlijk

Twee dingen, eigenlijk drie:

Ten eerste: tussenpensioen. Bestaat dat echt of is het iets dat de Volkskrant heeft verzonnen voor het artikel in het Magazine van afgelopen zaterdag?

Ik heb er de hele week over gedroomd. Anderhalf jaar er 'tussenuit'. Nietsdoen. Ik verlang heel erg naar nietsdoen. Het is goed dat het werkwoord bestaat: nietsdoen. Hoewel 'werkwoord' en 'nietsdoen' niet in één zin lijken te passen.

Ondertussen sputtert de maatschappij weer een beetje wakker. Van de ene op de andere dag hangen er spandoeken over de weg die aangeven dat de scholen weer zijn begonnen. Mark is aan de slag gegaan en laat er geen gras over groeien. Er ligt al een akkoord klaar over de begroting van volgend jaar. Kan niet anders dan dat hij geen tijd heeft genomen om even bij te praten met collega's over de vakantie. Voor hem geen nabespreking bij het koffieapparaat over kamperen in het koude Nederland en dat 'het slechte weer vaker over de Wadden heen waait'.

Ten tweede: de Deens-Zweedse misdaadserie 'Bron/Broen II'. Vanavond wordt de laatste aflevering uitgezonden op Nederland 2. Naast het feit dat het ongelofelijk spannend is, heb ik er ook een nieuw rolmodel bij: inspecteur Saga Norèn. Toegegeven, ze heeft misschien een lichte vorm van autisme, maar ze druist verfrissend in tegen alles dat bourgeois is. Relaties, bijvoorbeeld.

Daar komt ook meteen mijn derde punt ter sprake: wat relaties betreft ben ik Kampioen Burgerlijk. Die conclusie moest ik trekken na het lezen van de column 'Lust & Liefde' ook weer in de Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag. Daarin vertelt Marjan (59) dat ze ontevreden is over haar relatie. Haar man is namelijk een tv-kijkende saaierd met een strak regime van elke dag dezelfde riedel series en afleveringen.

Het artikel heeft mij onrustig gemaakt. Wat is daar mis mee? vroeg ik mij af. Die heerlijke sleur, de gedeelde stiltes, zijn juist dingen die ik nou zo gezellig vind aan een relatie. Wij mannen lopen heus niet de hele dag naakt rond te rennen in onbegonnen gebieden in de buurt van P+R plaatsen. Wat dat betreft verschillen mannenrelaties niet veel van gemengde stellen.

Tenminste, dat heb ik altijd gedacht.

Gelukkig is de Lindeman's in de aanbieding. Kaasje en toastje erbij. Dan ben ik weer klaar voor vanavond.

De vuilnis

De vuilnis staat weer buiten. Een mijlpaal voor de rest van de week.

Iemand heeft mij ooit verteld dat de vuilnis en de koelkast twee dingen zijn waar de GGD naar kijkt zodra ze jouw woning binnenstappen. Deze informatie komt nog uit de tijd dat de GGD je woning binnentrad als het reden had om aan je huishouden te twijfelen. 

Elke keer voel ik een gepaste trots als het weer is gelukt om die plastic zak op tijd aan de straat te zetten. Het liefst aangevuld met gebruikt kattengrit. Een schone vuilnisbak en een schone kattenbak: reden om extra fier te zijn.

Wat moest de GGD in je koelkast, vraag je je af? Een lege koelkast schijnt geen goede eerste indruk te maken op publieke zorgverleners. Het kan duiden op verwaarlozing. Geen zorgen hoor, de mijne is altijd vol.

Dat verhaal van de GGD heb ik nooit in twijfel getrokken. Ik weet niet eens of ze dat ooit hebben gedaan of nog doen. Het verhaal heeft wel indruk gemaakt, dusdanig dat ik de vuilnis nog steeds een beetje voor hun buiten zet.

Augustus

Augustus is niet mijn favoriete maand. Er daalt dan zo'n onrustige onvrede op mij neer. Misschien omdat ik volgens mijn instinct nog steeds wil oogsten wat ik de rest van het jaar heb gezaaid. En blijkt dat altijd weer te weinig te zijn.

Maar ook: in augustus worden koekjes sneller taai.

Elke augustus wil ik dan toch echt een keer die ene tatoeage. Op mijn enkel. Op mijn pols. Op mijn biceps. Had ik elke augustus toegegeven aan mijn verlangen, zag ik er inmiddels uit als de Leopard Man van Skye.

In augustus staat er geheid ergens in een nationale krant een foto met de blote billen van een man op de Gay Parade in Amsterdam. Wanneer er geen blote billen te zien waren op de GP van dit jaar, dan zoekt men in de archieven naar een exemplaar van voorgaande jaren. En elke augustus foeter ik op de clichébeelden over homoseksualiteit in de media.

Elke augustus wil ik ander werk. 'Iedereen wil zijn collega's weleens de hersens in slaan,' zei de vertrouwenspersoon. 'Niets aan de hand.'

Elke augustus komen er meer vlooieneitjes uit dan ik mij ooit kan herinneren te hebben meegemaakt. Elke augustus neem ik mij voor om vanaf nu elke dag te stofzuigen. Of om de dag. Of elke drie dagen. Of één keer in de week. Of toch maar elke maand.  

Eigenlijk is augustus voor de zomer, wat januari is voor de winter. Een lange overgangsmaand waarin er van lang-toegeleefde-vrijheid wordt omgeschakeld naar de oude-waan-van-de-dag.

Was het maar september. De maand van de mode-catalogi met plaatjes van romantische herfsttaferelen waarin modellen dolgelukkig door het bos wandelen. De leuke herfst-jas en bijpassende sjaal aantrekkelijk uitgelicht. Zo'n tafereel waar een blije Golden Retriever niet mag ontbreken. De maand waarin het leven weer begint, de toeristen een beetje meer plaatsmaken voor inwoners, en er weer nieuwe series op televisie worden uitgezonden (in plaats van de herhalende herhalingen).

Tot dan is er wijn.

En chips.